3 juni Fairbanks

We starten de dag deze keer met regen voor de afwisseling. Gelukkig gaan we vandaag met een boot de rivier op. Om 9.00 uur vertrekken we. Als we met de camper aankomen schrikken we ons rot. Er staan wel 6 bussen en de mensenmassa is enorm. Als we aan boord gaan klopt dat beeld helemaal. De boot is redelijk vol en er kunnen ruim 800 mensen op. De overweldigende meerderheid is grijs. Een kleur die ik pas beperkt heb en Annelies nog helemaal niet. Dus we voelen ons een beetje als op een Rijncruise. Ook al hebben we die om dezelfde reden nog nooit gemaakt.

Onder een lounge Westernachtig muziekje wordt we zelfs uitgezwaaid door de crew aan de wal. We pikken en traantje weg tijdens dit zeer emotioneel moment. Dan zijn we echt op weg. Ik heb nu al heimwee. Gelukkig duurt het maar 3 uur. Er is een speaker aan boord, die de reis vult met (historische ) informatie en grappen en grollen.

Het eerste waar we op getrakteerd worden is een vliegshow van een watervliegtuig. Wij zitten natuurlijk aan de verkeerde kant, maar kunnen het via de video prima live(?) volgen. Iedereen roept ooooh! Blijkbaar hebben ze zo iets nog nooit gezien. Sinds we in Alaska zijn, hebben wij al minstens 3 keer een watervliegtuig op zien stijgen… We varen op de rivier met de naam Chena rivier. In de winter is de rivier veranderd in een pak ijs van circa 3 meter diep met 1 meter sneeuw erop. De “rivier’ wordt dan als openbare weg gebruikt door snowscooters, auto’s en zelfs vliegtuigjes. We zitten in Fairbanks dicht bij de “artic circle”. Bij veel huizen zie je ook sneeuwscooters staan.

De eerste stop is bij een dog sledge house (kennel met sledehonden). Susan Butcher trainde de honden en won 4 maal de Iditarod  (sledehonden race in Alaska) van 1049 mile. Een hoog in het aanzien staande race. Ze was dus ook een celeb in Alaska, maar helaas is ze enkele jaren geleden aan leukemie overleden. Haar man is verder gegaan met het fokken en opleiden van honden tot ervaren sledehonden. Haar man heeft de Yukon Quest 1 maal gewonnen; een belangrijke sledehondenrace van Alaska naar Canada. 

Aan het einde van de rivier komen we uit bij de Tanana rivier. De jonge zalm komt vanaf de Chena rivier die uitkomt in Tanana rivier die gevoed wordt door een gletsjer. De Athabascans hebben een mooie techniek om de zalm te vangen, die vervolgens wordt gefileerd, gedroogd en gerookt, zodat ze geconserveerd voedsel hebben voor in de winter.

21 juni is de dag met het meeste licht. Dat vieren ze met een groots feest, waaronder een lunch om 12 uur s nachts. Daarna verliezen ze 7 minuten per dag aan zonlicht. 21 december is de donkerste dag; ze hebben dan 4 uur daglicht of beter gezegd schemering.
Voor onze lunch rijden we naar Bun on the run. Vanuit een caravan verkoopt ze heerlijke sandwiches, muffins etc. volgens de Lonely Planet. 

Het is inderdaad lekker, maar stukken minder dan de broodjes van La Place. We eten het in de camper op, terwijl het harder gaat regenen. Daarna gaan we nog even naar Michaels: de grootste hobbyzaak van Amerika. Het is opvallend hoe weinig klanten er zijn in deze grote zaak. Dat ze nog bestaan is verbazingwekkend. Tot slot gaan we nog even langs Pioneer Park. Het is een park, waar ze met name het ontstaan van de verschillende plaatsen in en om Fairbanks laten zien. Ze hebben zelfs de oorspronkelijke huizen weer opnieuw in dit park opgebouwd waar nu kleine winkeltjes in zijn. Een soort openluchtmuseum dus. 

Aan het einde van de dag begint het weer op te klaren en komt de zon er zelfs weer even door.
Al met al was het een regenachtige, grijze maar bovenal toch zeer INTERESSANTE dag.