17 juni Anchorage - Amsterdam

Vandaag hebben we geen tijdschema. Rond 9 uur is het ontbijt op en maken we plannen voor onze laatste hele dag in Alaska. Diana wil ons vandaag graag haar geboorteplaats Palmer, waar ze is opgegroeid, laten zien. Voordat we daarheen gaan rijden we nog even langs Alaska wild berry: een souvenirshop waar ze ook chocola maken en verkopen. Ze hadden een prachtig chocolade fontein met een bordje erbij: verboden te duiken. Jammer want dat was pas een echte uitdaging.

 

Daarna rijden we door naar Palmer. Het eerste wat we doen is lunchen. Als ik bestel vraag de serveerster is dat alles? De appetizer die ik bestelde is klein zegt ze. Gelukkig was het genoeg. Na de "grote" lunch rijden we naar Hatchers pass: een prachtige bergketen met oude gebouwen afkomstig uit de tijd van de goudwinning, hoewel een deel van de gebouwen redelijk vervallen is. Onderweg naar de pas zijn we nog even bij een waterval gestopt om af te kikken. En om zeker te zijn  dat we genoeg water hebben gezien stoppen we op de terugweg nog even bij een snel stromende rivier die zich in 2 delen splitst.

Oh ja ik vergeet te vertellen wat voor weer we hebben vandaag en de dagen ervoor. Warm, eigenlijk heel warm: 30 graden. Niet gedacht he?

's Avonds gaan we dineren in een restaurant waar ze heerlijke vis schijnen te hebben. Bij aankomst meldt de dame die de tafels toewijst dat we 20 minuten moeten wachten, omdat de keuken het niet aan kan, terwijl het nauwelijks half vol zit. Vreemd. Dus wachten dan maar en dit blog tikken. Toch nog maar eens navragen of het nog lang duurt? Als we aan de beurt zijn moeten we nog zeker 20 minuten wachten, dus besluiten we om te vertrekken. We gaan terug naar ons Italiaans restaurant van gisteren. Het eten daar was overheerlijk. Jesse zit voorin om me heldere instructies te geven over waar ik heen moet: linksaf.,nee toch rechtdoor. Er staan zeker 5 auto's naast  mij en met een camper van 7,50 m is het lastig om op het laatst van baan te verwisselen. Maar het lukt. Als ik in de middelste baan sta zegt hij ineens vrolijk "na de verkeerslichten links", terwijl daar een gigantische rij staat. Met een lach voegt hij er aan toe "ben benieuwd of je het lukt?". En ....... Yes het  lukt. Natuurlijk.

Enfin eind goed al goed. Het eten was heerlijk en het was een prachtige ZONNIGE dag.Dit was het einde van de vakantie in Alaska. We hebben prachtige dingen gezien, heerlijk weer gehad en heel veel aardige mensen ontmoet. We hebben genoten van het gezelschap van Diana en Jesse en zijn vader en Lois: veel verhalen uitgewisseld, veel vliegen af gevangen en heel veel gelachen,

Morgen vliegen we terug naar Amsterdam en sluiten we deze PRACHTIGE vakantie af.