Vandaag is het zonnig en een graadje of 18, maar ze hebben hier een "odd summer": wat wil zeggen Nederlands weer: het wil niet echt zomeren. On top of that: je waait uit je sokken!
We zijn begonnen met een rondrit over Otago Peninsula: Harry en Marja nemen de kustweg, William en Annelies nemen de Highcliff Road (daar past hun/onze camper wel overheen); deze weg is namelijk smal...
We komen elkaar weer tegen Larnach Castle: het enige kasteel van Nieuw Zeeland gebouwd door William Larnach; een rijke bankier, tweede helft negentiende eeuw. Eigenlijk ziet het er meer uit als een fraai landhuis met mooie tuin en prachtig uitzicht.
We vervolgen onze weg over de verschillende wegen en zien elkaar weer op de punt van het schiereiland op Taiaroa Head: daar is het Royal Albatross Centre te vinden. Dit is de enige plek op het vaste land waar deze vogels aan land komen. We hebben een tour geboekt om deze kolossen met een spanwijdte van 3 meter te zien. We krijgen een heleboel informatie over de levensloop van deze vogels; als de vogels 6 maanden oud zijn vertrekken ze voor minstens 5 jaar naar zee, voordat ze weer voet aan land zetten. We worden naar een overdekt uitzichtpunt gebracht waar we 4 nesten met jongen kunnen zien en er vloog een Albatros voorbij (voor deze tour?)
Aansluitend zijn we naar Penguin Place gereden voor een excursie om de uiterst zeldzame "yellow eyed penguin" te gaan zien. Na enige uitleg over het leven van deze pinguin gingen we met een busje naar de plek waar ze te bezichtigen zijn. Door de koude zomer is het legseizoen 2 weken naar achteren verschoven, waardoor er problemen ontstaan ivm de rui. Hierdoor verlaten ze hun jongen te vroeg, omdat ze extra voedsel moeten verzamelen om de ruiperiode door te komen. Gevolg: veel jongen gaan dood. Gelukkig worden ook een aantal jongen gevonden en worden naar het opvangcentrum gebracht.
Na de korte bustour lopen we naar de klif boven het strand en zien inderdaad wel twee hele pinguïns het strand op komen. Dat was deze week al heel bijzonder, dus de rangers waren enorm enthousiast. Eén jonge pinguin heeft het overleeft en wachtte geduldig op één van zijn ouders. De pinguin op het strand was zijn moeder, dus hij had wat te eten vanavond.
Als bonus kregen we nog een paar zeeleeuwen te zien.
Als laatste werden we naar de ziekenboeg geleid en zagen zo'n 40 verweesde pinguïns, die aan de kust waren opgepikt door vrijwilligers en daar werden verzorgd, totdat ze weer in het wild konden leven.
Groetjes, Harry en Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten