15 februari van Nelson naar Pohara beach via Totaranui beach

Vanochtend werden we wakker met een stralende zon. Voor het eerst deze vakantie. Heerlijk. We hopen op meer van dit soort dagen. Voordat we wegreden zijn we eerst nog even bezig geweest met ons blog. Verhaal schrijven, nog even redigeren, foto’s erbij plaatsen en vervolgens als concept opslaan, zodat Harry het ook nog even kan lezen voor publicatie. Zo zie je; we hebben er heel wat voor over om ons enthousiaste lezerspubliek up-to-date te houden.
Tegen 10.00 uur zijn we naar Nelson gereden, naar de lokale markt op Montgomery square. Deze markt is wekelijks en diverse mensen verkopen zelfgemaakt artikelen. Op deze markt kochten we voor diverse mensen kado’s, onder meer voor mijn moeder. “Je zult helaas nog wel even geduld moeten hebben ma”.

Op het moment dat we op punt stonden om weer te vertrekken uit Nelson, wat overigens een hele leuke plek is, belde Harry. Ze waren aangekomen in Motueka en gingen om 13.00 met een watertaxi het Abel Tasman Park in om vervolgens een 2 uur durende wandeltocht te maken voordat ze terugkeren met de watertaxi naar het beginpunt. De belevenissen kun je lezen in het stukje dat Harry schrijft.
Wij hadden als plan om door te rijden naar Totaranui beach: een prachtig stuk strand gelegen aan in het Golden Bay gebied. Eerst nog maar even bij de lokale VVV van Motueka gecheckt hoe laat de watertaxi’s precies gaan en welke wandelroutes je kunt lopen. Dan kunnen we tenminste nadenken over wat we morgen willen doen. Vervolgens eerst lunchen aan het water: heerlijk met Italiaans brood met tomaat en ui erin (gekocht op de lokale markt).
Om naar Totaranui beach te komen, moesten we over de Takata Hill. Een hoge berg met veel haarspeldbochten. Zeker als je de binnenweg neemt via Kaiteriteri. Dat is één van de plekken waar de watertaxi’s vertrekken op hun tocht over het water, wat anders, op weg naar allerlei stopplaatsen in het Abel Tasman Park. Je kunt altijd weer terug met een watertaxi of kiezen voor een wandeltocht terug. In Kaiteriteri aangekomen, zagen we de camper van Harry en Marja al staan, die inmiddels waren ingescheept voor hun avontuur. De onze begon meteen nadat we de kust voorbij waren gereden met de ene haarspeldbocht na de andere.

Uiteindelijk, na diverse fotostops, reden we Pohara beach voorbij en kwamen we op de weg naar Totaranui beach, die tot mijn verbazing over ging in een onverharde weg recht omhoog, met haarspeldbochten de bergtop op en weer af: 12 km lang. Dat was even slikken, maar het was goed te doen. De weg was voldoende breed, er waren diverse uitwijkmogelijkheden en er zaten relatief weinig kuilen in de weg. We hadden alleen wat last van de “wasbordjes” in de weg. Dan rammelde onze camper flink door elkaar. Onze moed werd aan het einde wel beloond met een prachtig goudgeel strand (Golden Bay). Een strand waar je eigenlijk niet meer weg wilt, maar er is geen power, winkels zijn er ook niet en als je de volgende dag verder wilt reizen, dan moet je er rekening mee houden dat je over de onverharde weg door de bergen weer terug moet.

Het doorkijkje onderweg belooft al veel.

Eerst hebben we al onze gedachten maar opzij gezet en de camper ook, de badkleding aangetrokken en zijn we lekker gaan genieten van de zon en het strand. Tegen 18.00 uur kreeg onze ratio weer de overhand en dachten we; waarom zouden we blijven? We hebben het gezien, we hebben genoten en beter wordt het niet. Zullen we terug rijden naar Pohara  beach, want dat scheelt morgen weer een heleboel tijd? Zo gezegd, zo gedaan. Ondertussen nog even lekker aan het strand van Tata beach ons diner genuttigd (burrito’s gevuld met zalm, sla en crème fraîche). Tegen 19.30 uur kwamen we in Pohara beach aan. Nog net even tijd om te douchen om daarna prachtige zonsondergang foto’s te maken.

Zoals altijd sluiten we de avond af met het opschrijven van onze ervaringen voor het blog en is Annelies nog bezig om alle internet aankopen af te handelen. Want ook tijdens de vakantie wordt er geld verdiend.