16 februari: van Nelson naar Picton (Marlborough Sounds)

Bij het opstaan vanochtend in Nelson is het weer bewolkt en grijs. We gaan dus eerst maar eens Nelson verkennen en zien dan wel of het weer opknapt. Nelson is een wat grotere plaats en ligt mooi in een grote baai. Kennelijk kennen ze ook hier koopzondag, want veel winkels zijn open. Ook is er een kleine zondagsmarkt, wat meer op een rommelmarkt lijkt. Tegen het middaguur breekt zowaar de bewolking en gaat de zon schijnen. Het wordt al gauw een stuk warmer.
We gaan op weg naar Marlborough Sounds. Deze Sounds  (fjorden) zijn door rivieren gevormd, in tegenstelling tot de Sounds in het zuiden van het Zuidereiland (zoals Doubtful en Milford Sounds: die zijn door gletsjers gevormd). De Sounds in Marlborough zijn wijdser (breder) en de heuvels er omheen zijn wat lager. Voordat we Marlborough bereiken, komen we eerst langs Pelorus Bridge.

Daar stoppen we en maken er een wandeling van 45 minuten. De bridge is een “swinging bridge” zoals we er al meerdere hebben gezien. Bij terugkomst op de parkeerplaats blijkt een toeristenbus ons klem te hebben gezet. Geen nood, dan drinken we toch eerst een kopje koffie; tijd zat!
We rijden door naar Havelock, waar we informeren welke mogelijkheden er zijn voor wandelen en andere activiteiten in de Marlborough Sounds. We besluiten naar Anakiwa te rijden (20 minuten verderop): de weg er naar toe leidt tot in de Sounds. Het is een klein dorpje aan een prachtige baai. Daar start (of eindigt zo je wilt) ook de beroemde Queen Charlotte Track, een wandelpad van 71 km dat in 4 dagen kan worden gelopen. Het pad voert langs het fjord. Die hele 71 km gaan we niet halen, maar we trekken wel de wandelschoenen aan en lopen tot de eerste campsite (Davies Bay) en weer terug in anderhalf uur. Zo hebben we toch mooi een stukje “Queen Charlotte” gelopen!

De weg naar Picton slingert zich via vele haarspeldbochten langs de baaien van het fjord. We zetten op de I-pad “the long and winding road” van The Beatles er maar bij aan: wel zo toepasselijk!
En onderweg kom je de leukste brievenbussen tegen:

Picton val je letterlijk van boven binnen, als eerste de haven, waar de grote veerboten naar Wellington op het Noordereiland vertrekken. Op de camping aangekomen, blijken William en Annelies er net 5 minuten eerder te zijn ingecheckt. We beginnen eerst maar eens - met een lekker wijntje erbij in de zon - elkaar de belevenissen van de afgelopen dagen te vertellen.

Harry en Marja