7 mei: Zion National Park

Als we wakker worden bellen we meteen met RoadBear omdat we geen elektriciteit hebben. De kabel is verbonden, maar niets werkt. Helaas zijn we te vroeg wakker en worden we verbonden met de helpdesk in Nieuw Zeeland, in plaats van Los Angeles. Ze biedt ons geen oplossing. Het beste is met Las Vegas te bellen tijdens openingstijden. Mooi is dat...... Dat betekent geen koffie bij het ontbijt voor William. Maar William laat zich niet uit het veld slaan en besluit net buiten de campground een coffee to go te halen.

We maken ons klaar voor onze fietstocht in Zion met korte wandelingen als uitstapjes. Annelies is nog wel en beetje bezorgd over haar schouder of die het wel houd tijdens het fietsen. We krijgen goede fietsen en lopen door naar de ingang en fietsen over de Pa'rus route. Een route die je ook kunt wandelen. We kijken met verwondering naar de prachtige bergen en de mooie kleuren: roodachtige in diverse schakeringen. Het fietsen gaat soepel, ook al gaat het bergop. De complete route is ongeveer 12 km tot het einde van het park. Rustig pedaleren we tussen de bergen door, terwijl de andere toeristen zich verplaatsen met de shuttlebus.

Bij Zion lodge stoppen we en maken een korte wandeling naar de Emerald Lower Pools. Helaas is er weinig water dat zich naar beneden stort, waardoor we alleen de overhangede rots kunnen bewonderen en niet het naar meteen storten van het water. Na deze wandeling is het opnieuw tijd voor een kop koffie met een koekje bij Zion lodge restaurant, voordat we onze weg op de fiets vervolgen.

Onze volgende stop is Weeping Rock: een overhangende rots met planten die in de stenen groeien. Inmiddels wordt het ook warmer. We fietsen door naar het einde van de Zion route en komen uit bij de Temple of Sinawava.

Daar aangekomen nemen we de River walk langs de rivier tot aan de Narrows, De Narrows is een rivier waar je door heen kunt waden, terwijl de kloof waar de rivier doorheen stroomt steeds smaller wordt. De temple is een soort van enorme muur waar je als het ware tegen aanloopt: echt indrukwekkend. Aan het eind van de wandelroute is het tijd voor onze lunch. Gezellig bij de rivier is onze gedachte. Helaas denken de eekhoorntjes daar anders over. Ze zijn niet verlegen, omdat ze gevoerd worden (ook al is het niet toegestaan), en lopen over je rugzak op zoek naar eten.

Het lijkt leuk en gezellig, maar in werkelijkheid is het best storend. Dus spullen inpakken en wegwezen.

De terugtocht met de fiets is simpel bergafwaarts. Af en toe bewegen we onze benen, maar de meeste tijd is dat niet nodig. Als beloning voor onze inspanning trakteren we ons zelf op een mango smoothie en daarna gaan we terug naar de camper. We dumpen onze spullen en gaan op zoek naar de camper van Diana en Jesse, onze Amerikaanse vrienden. Het duurt even voor we ze vinden met behulp van whatsapp. We kloppen op de deur van de camper en daar zijn ze dan. De laatste keer dat we elkaar zagen was 3 jaar geleden, Dikke hugs worden uitgewisseld en daarna pakken Annelies en Diana het gesprek op waar ze 3 jaar geleden gebleven zijn, terwijl Jesse mij helpt om het elektriciteits probleem op te lossen."It is a man's job" Jesse said. We checken alles intern, maar kunnen niets vinden. Dan moet het probleem liggen in de kabel of de aansluiting. De kabel is aangesloten op een elektriciteitskast. De aan knop staat op groen. Dat blijkt het probleem. Groen op deze camping betekent uit. Als we de knop om switchen werkt alles weer. Jesse slaat zich zelf op de borst en roept uit: "We did the job".

Jesse en Diana nodigen ons uit om bij hun taco's te eten: hun vaste familie ritueel. Wij genieten ervan, dat we na onze fiets- en wandeltocht kunnen aanschuiven. De rest van de avond brengen we pratend door en tegelijk maken we plannen voor de dag erna en wisselen kado's uit voor de verjaardag van Annelies, Diana en Jesse. Annelies krijgt een prachtige gouden ring van Diana, die ze kreeg toen ze voor haar middelbare school was geslaagd, met er bovenop een aantal stukjes goud in de vorm van kiezels uit de rivier in Alaska. Een prachtig, liefdevol en emotioneel cadeau. Omdat ze de ring zelf niet meer kan dragen, vanwege te dikke vingers, wil ze graag dat Annelies hem krijgt. De pasmaat regelde ze via de mail met Larissa, die in het "complot" betrokken was. Diana en Jesse hadden zelfs ook nog, in overleg met Larissa, gezorgd voor een cheesecake: Annelies favoriete taart,.

Dan is het echt tijd om naar bed te gaan, omdat het morgen weer vroeg dag is en we ook vermoeid zijn van alle belevenissen.