woensdag 23 mei 2018

22 mei: Yosemite

Vanochtend doen we lekker kalm aan. In 1.20 uur kunnen we vanaf onze camping met de naam Pines RV, net buiten Groveland naar Yosemite rijden voor onze herkansing.


Bij de entree van het park staan ook nu geen files. Volgens iedereen is het een heel druk park en sta je in de rij om er in en uit te gaan. Must be our lucky day. Als we Yosemite Village inrijden stoppen we even om El Capitan te fotograferen: een massieve rots die kaal en hoog boven alles uitsteekt, met aan de andere zijde Breidalveil Fall.


Daarna zoeken we een parkeerplek om de camper neer te zetten. De rest gaan we nl. met de gratis shuttlebus doen, die van punt 1 naar 20 rijdt om de 10 minuten. Beter geregeld dus dan in Nederland. Over de gevonden parkeerplek lees je later meer (cliffhanger).

We stappen in de bus en laten ons naar nummer 6 brengen voor de hike naar lower of upper Yosemite Falls. We besluiten de kortste hike te doen, die naar het lager gelegen deel van de waterval. Doordat het in tegenstelling tot gisteren zonnig is schittert de waterval in het zonlicht.



Maar aangezien er wel regen voorspeld wordt in de middag besluiten we om daarna met de bus naar nummer 16 te rijden voor een korte hike van 2,6 km vice versa naar de Vernal Fall brug, zodat we de gelijknamige waterval kunnen bewonderen. De 1,3 km gaat overigens wel met een stijgingspercentage van 12% omhoog. Yates zou er een mooie demarrage kunnen plaatsen. Een echte kuitenbijter dus. Maar de mooie waterval en het idee dat we alleen maar omlaag hoeven te lopen sterkt onze geest.



Als we weer bij de busstop zijn besluiten dat het mooi is geweest voor vandaag. Dus snel in de bus, zitten en je laten rijden. Als je dan langs allerlei parkeerplekken rijdt merk je dat het wel heel druk en vol is. Dat geldt dus ook voor onze parkeerplek. Links, rechts, voor en achter ons staan auto’s en aangezien onze camper ruim 7 meter is ga ik er waarschijnlijk niet uit komen. We are squeezed.


Natuurlijk doen we een poging maar ..... of het succesvol wordt weet ik niet. Zeker minimaal 20’keer steken. Gelukkig komen er 2 engeltjes aan lopen die de auto voor ons wegrijden en daarmee is ons probleem ook opgelost. We kaggelen vervolgens rustig naar huis, eten een ijsje, William gaat weer hardlopen (training voor de 1/2 marathon) van Amersfoort) en Annelies gaat nieuwe producten ontwerpen.

En zo is er al weer een dag voorbij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten