26 mei: Carmel

Dit wordt de epiloog. We hebben geen haast vandaag, dus Annelies leest nog een boek in bed, terwijl William hard werkt aan het Albelli (ik wordt gesponsord) fotoboek. Rond 9 uur is het echt wel tijd voor een ontbijtje: koffie/thee,een bagel en een wafel met stroop.

Aangezien we de winkels in Carmel nog niet van binnen hebben kunnen zien gaan we tegen tienen eerst lekker rustig rondneuzen. Alle makelaars en ateliers kunnen we links laten liggen. Scheelt de helft van de winkels en een 1/4 van die andere helft is te duur. Dus lopen we maar een paar winkels in. Gelukkig slagen we wel. We kopen een paar leuke snuisterijen.

Dan is het tijd voor een scenic drive met de auto langs de zeekant van Carmel. William heeft de route gisteren al hardlopend verkend dus fout rijden kan niet. Nu is dat in Carmel sowieso lastig, want het blocks systeem is heel helder en gemakkelijk. We genieten van al die mooie, maar onbetaalbare (variërend van € 1 tot € 4 miljoen euro), huizen aan de zeezijde. Het is eenrichtingsverkeer en je mag maar 20 km per uur dus we hebben tijd genoeg om alles en iedereen te bekijken.

Na de scenic drive gaan we de 17 Miles drive rijden. Een must volgens alle boekjes. Wat je dan vooral ziet is golfbanen en grote dure phuizen. Want Pebble Beach, waar de route door heen loopt, staat daar om bekend. Als je geen golfer bent kun je alleen nog genieten van het mooie kort geknipte gras. Daar betaal je 10 dollar voor. Oh ja, we hebben ook een zeehonden kolonie en strand en zand gezien. Voor veel Amerikanen is dat laatste een bezienswaardigheid, behalve voor ons. Maar eerlijk is eerlijk het is er wel mooi, maar het is géén must.

Rond 4 uur zijn we weer terug in onze B&B en William gaat nog een keer hardlopen, terwijl Annelies achter de laptop kruipt. De dag sluiten we vervolgens af met een heerlijk diner bij de Griek.