We beginnen bij een Pithouse in de vroege tijden tot de rotswoningen die gebouwd werden onder uitstekende rotsdelen rond 1200. Enorm indrukwekkend wat deze mensen hebben gemaakt met alleen stenen en houten gereedschap. Aan het eind bekijken we één van de 600 woongebieden die het gebied Mesa Verde heeft. Een deel van de mensen die met ons meegaan vinden het nog een lastige route met ladders en een smalle tunnel om in en uit de woningen te komen.
Vooral de klim omhoog vergt voor sommigen een heleboel energie. Onze conditie is blijkbaar een stuk beter dan die van hen. Overigens klommen de originele bewoners, pueblo’s (circa 150-1,60 lang) gewoon met blote handen tegen de rotswanden op. Tegenwoordig doen we dar alleen als we gezekerd zijn. Heel vroeger woonden de pueblo’s gewoon bovenop de helling, maar vanwege droogte en verminderde vruchtbaarheid van de grond zijn ze verhuist.
De gids is enorm informatief en we hebben echt het idee dingen over de Pueblo geleerd te hebben. Op het mesa verde plateau, dat op 2.100 m hoogte ligt, woonden nog meer indianen stammen, zoals navajo en hopi.
Na ons bezoek aan Mesa Verde rijden we door naar Kayenta. Onderweg ontmoeten we een troep wilde paarden, die rustig staan te grazen. Verder is het bijzonder dat we steeds door wisselend gekleurde landschappen rijden: eerst overwegend groen, dan weer geel en dan weer rood. Vreemd om dit binnen een aantal mijl te zien.
Tegen half 5 rijden we het KOA kampeerterrein op, midden op een schitterende open vlakte met zicht op vuurrode rotsen.
Een mooiere lokatie kun je je bijna niet wensen. En de ondergaande zon kleurt de rode rotsen nog roder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten