Als eerste stoppen we bij Gooseneck’s. Om er te komen nemen we een gravel road met heerlijke wasbordjes. We zien een diepe kloof op het Colorado plateau en op het bord met uitleg lezen we dat we kijken naar lagen rotsen die 280 miljoen jaar geleden zijn ontstaan. Daaronder liggen nog veel meer lagen die in de toekomst waarschijnlijk nog blootgelegd gaan worden.
We vervolgen onze weg naar Hanksville en nemen daar Highway 95. Het eerste deel is saai en het waait zo hard dat William echt langzamer rijdt dan is toegestaan. Het is hard werken en geconcentreerd rijden. In het midden van de weg hebben ze ribbels geplaatst, dus zodra je daar overheen rijdt maakt het lawaai. Daarna volgt een prachtig stuk door hoge rotsen en zien we de Colorado rivier beneden in diverse tinten groen. Het is gewoon bizar, het lijkt wel een maanlandschap: heel surrealistisch.
Even verderop rijden we over een brug met beneden de Colorado rivier en zie je heel goed hoe de rivier zijn weg heeft uitgesleten tussen de rotsen. Dan bereiken we Nature Bridges National Park.
Eerst rijden we 4 mijlen het binnenland in te komen. Dan bereiken we een lamdschap dat ingesleten is door erosie en water en waar zich bijzondere natuurlijke bruggen hebben gevormd. Als we er uit rijden zet William de turbo erop voor laatste 110 mijlen, die we nog moeten rijden voor we Moab in rijden.
Tegen 17.00 uur rijden we Moab binnen: een mooie grote stad. Als eerste rijden we naar A Drift Adventures om ons aan te melden voor de al geboekte jeeptocht door Arch NP. Daarna rijden we met de camper naar het kampeerterrein. We dachten dat het dichtbij was, maar rijden steeds verder van Moab af over een smalle weg tussen de bergen en een rivier door, totdat we op een gravelweg belanden. Hier klopt iets niet. En inderdaad, we hebben de afslag naar links naar de camping gemist. Ok, dan maar draaien met de 7 meter lange camper en terugrijden. De camping is fully hooked up, maar er is geen receptie en het is allemaal sjoveltjes. Diana en Jesse zijn er niet en wij hebben geen verbinding, dus rijden we terug naar Moab zelf. Na diverse telefoontjes en appjes treffen we elkaar in een restaurant om samen te eten en te overleggen wat te doen. Jesse en Diana besluiten om bij een wegrestaurant te gaan staan, de weg naar onze camping is voor hun camper van 35 feet te smal en wij rijden ‘s avonds terug naar onze geboekte camping. Maar eerst praten we de avond nog vol en dan nemen we afscheid met innige hugs. Een ieder vervolgt vanaf hier weer zijn eigen weg. Tot over een paar jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten