9 juli: Van Klein Aus vista naar Sossusvlei lodge (Sesriem)

’s Ochtends om 6 uur keken Annelies en ik uit het raam over de vlakte naar de zonsopgang vanuit ons bed. Heel bijzonder om dat te kunnen doen. Annelies ging er zelfs nog uit om een foto te maken, ondanks het feit dat het hartstikke koud was. Naast de kou waait het hard op de vlakte. De hele nacht heeft de wind om het huis heen gebulderd. Af en toe dacht ik gaat dat wel goed, maar gelukkig was het huis stevig tegen de rots aan gebouwd.

We stonden uiteindelijk pas om haf 8 op, heerlijk lang luieren. Daarna inpakken en de buren ophalen, Larissa en Willemien, wiens huisje 400 meter verder op lag. Zij hadden ook lekker geslapen en via de 7 km lange weg zijn we naar de hoofdlocatie gereden voor ons ontbijt: lekkere koffie, bruin brood, roerei, yoghurt en een sapje. Precies wat Nederlanders ’s morgens nodig hebben. Daarna een kleine 400 km rijden over stoffige gravelwegen op weg naar onze volgende lodge, midden in de woestijn van Namib dessert. De weg was redelijk saai, veel hetzelfde landschap, droge savanne.

Gelukkig spotte we een jonge kudu.

En een tijdje later spotte we ook veel oryxen. Een van de weinige dieren die zich op het savanne landschap in leven kan houden, omdat water voor hen niet essentieel is. Omstreeks drie uur reden we Sesriem binnen. De plaats waar onze nieuwe lodge lag. Ik had vooraf het idee dat Sesriem een echte plaats was met huizen enzo. Helaas. De plaats was niet meer dan een lodge, een camping, een benzine pomp, een shop waar je eten kon kopen voor je ontbijt, lunch en diner en er was ook nog en atm. Dat was het dan.

Onze lodge was luxe. Het was grootschaliger dan we tot nu toe hebben gehad en daarom was ook de gastvriendelijkheid en –vrijheid anders dan we tot nu toe waren gewend.
 

’s Avonds bij het diner ontdekten we de kwaliteit van deze lodge: het diner. Zo uitgebreid hadden we het nog niet gezien. Net als alle andere keren was het een buffet, maar als voorafje kon je kiezen uit heel veel verschillende gerechten, als hoofdmenu was er veel vlees van de braai (zebra, gemsbok, blesbok, kudu, warthog etc) en de toetjes: delicious. Echt in één woord wauw.

 

Om 9 uur ’s avonds was het tijd voor de tweede halve finale wedstrijd: Nederland tegen Argentinië. Er valt van alles over te zeggen, maar het was 0-0 na verlenging en we verloren de strafschoppenserie. Dat was een domper. We hadden graag nog een keer tegen de Duitsers gespeeld. Het mocht helaas niet zo zijn.