14 juli: Twijfelfontein

Vandaag is een rustige dag. We hebben weinig gepland staan en hoeven dus niet zo heel vroeg op. De wekker staat om half acht, zodat we om acht uur kunnen ontbijten. Dat is maar goed ook, want veel van de ontbijtspullen zijn al bijna op. Hierna gaan we rustig bedenken wat we gaan doen. Voor vanmiddag hebben we al een jeepsafari geboekt om de woestijnolifanten te gaan bekijken, maar voor vanochtend hebben we nog geen plannen. William, Annelies en Willemien besluiten kort na het ontbijt naar de Burnt Mountain en de Organ Pipes te gaan, zodat ze er niet op het heetst van de dag zijn, terwijl Larissa lekker alleen in het huisje blijft. Onderweg zagen we nog 2 mooie hagedissen.

 

De Burnt Mountain (verbrande berg) is het gevolg van de hitte van een vulkaan die niet tot uitbarsting kwam, maar wel de berg verbrandde. De Organ Pipes zijn ook ontstaan door vulkaanactiviteiten.

Tegen half elf was iedereen weer terug en is William nog even gaan hardlopen in de semi desert waar we ons bevinden. Na de lunch nog even het zwembad in gedoken en gerelaxt tot het moment waarop de Nature Jeepsafari zou starten.

We vertrokken om 15.00 uur in een oude Duitse legertruck.

 

Het Damara landschap waardoor we reden is heel afwisselend. Eindelijk iets anders dan die eindeloze savannevlakte die we al zo vaak hadden gezien, terwijl we weer eens van A naar B reden.

De gids vertelde dat er oorspronkelijk 3 grote groepen met olifanten waren, maar dat het grootste deel was weggetrokken. Er waren er nu nog vijf over. ’s Ochtends had hij de groep nog gezien, maar het was wel een eind rijden. De truck reed voorzichtig over alle zandwegen met kuilen en gaten. Onderweg naar de olifanten zagen we een aantal springbokken, een paar struisvogel en een secretary bird. Bij een aantal open plekken in het savannegras stopte de truck. De gids legde uit dat de cirkels ontstaan door termieten die een kuil naar binnen maken en de grond onvruchtbaarheid maken. Er groeit dus niets, ook niet nadat het geregend heeft. De lokale bevolking dacht altijd dat daar de buitenaardse wezens in hun ufo waren geland.

De ranger stopt nog bij een voetafdruk van een olifant. Hij vertelt dat die er al een week staat. Het is van een mannetjes olifant. Deze zijn meest altijd alleen, behalve tijdens het ‘mating season’. De drinkpauze was bij een 270 jaar oude acaciaboom met vervelende vliegen. We stonden met z’n allen in de rivierbedding (Aba Houab).

 

We vervolgden de rit door de rivierbedding, waar ze een week geleden doorheen waren gelopen (herkenbaar aan de olifanten dung (poep), tot aan Derit Farm. Een kleine nederzetting bestaande uit Afrikanen, die in Namibië waren blijven hangen en daar nu landbouw bedreven op de semi droge woestijn. Uit de achter gelaten resten was duidelijk te zien dat de olifanten hier waren geweest. Dus doorrijden maar en ineens zagen we in de verte een jonge olifant: fotomomentje. Daarna zagen we nog vier woestijn olifanten. Ze zijn wat kleiner dan de ‘gewone’ olifanten, zoals in Etosha. Olifanten eten gras, blaadjes, maar we zien en horen er zelfs één een tak wegwerken. Ruimt wel lekker op. Bij het maken van de foto’s hadden we wel geluk, omdat we voorop reden en steeds de beste plaats hadden. Onze gids durfde dichtbij de olifanten te komen, terwijl die andere dat niet deed. Die ander heeft ook maar drie olifanten gezien en wij alle vijf.

 

Daarna was het tijd om terug te gaan om op tijd te zijn voor de sundowner. Terwijl de gids haast maakte zagen we nog een kori bustard en een black backed jackal. Voor beide beesten maakten onze gids nog wel even een korte fotostop. De sundowner was bovenop de berg en leverde uiteraard weer een spectaculair panorama op en dito foto’s. Daarna voldaan terug naar de lodge over de toch wel hobbelige zandpaden.