10 juli: Sossusvlei en Deadvlei

Vandaag om 6 uur de wekker, zodat we om 6.30 kunnen vertrekken. We gaan vandaag sossusvlei in en de gate gaat om 6.45 open.  Volgens sommige reisgidsen ligt Sossusvlei lodge in het park, maar dat is niet zo. Het ligt naast de gate. Sossusvlei Dune lodge ligt wel in het park en dan kun je ook voor zonsopgang weg om de zon op te zien gaan op Dune 45.

Na het ophalen van het ontbijtbasket (het was ook een echte basket) te bij de receptie, zodat we kunnen ontbijten op ieder moment dat we zelf willen, gaan we op weg. De weg naar sossusvlei is nog 65 km vanaf de gate. Onderweg zijn wat stoppunten en kunnen we wandelen. Vlak na de ingang in het park zien we de zon nog opkomen achter een bergje. We maken wat foto’s en rijden vervolgens door.

Op de weg naar Dune 45, het eerste stoppunt, zien we wat oryxen en struisvogels.

Bij Dune 45 aangekomen gaan we eerst een broodje eten. We gaan deze duin namelijk beklimmen, 300 meter hoog en dat willen we niet op een lege maag doen. Oma zal beneden blijven. De duin beklimmen is toch iets te zwaar voor haar.

Het schijnt de meest toegankelijke duin te zijn en op het eerste gezicht lijkt het prima te doen. Als we echter gaan lopen blijkt het onderste deel best zwaar en moeten we een aantal keer stoppen om even op adem te komen. Daarna wordt het vlakker en lopen we een stuk sneller naar boven. Helemaal op de top hebben we een prachtig uitzicht over de duinen en dit moet natuurlijk even op de foto gezet worden. De weg naar beneden gaat een stuk sneller natuurlijk en uiteindelijk blijkt dat we over het gehele stuk heen en terug maar 40 minuten gedaan hebben.

 

 

 

 

Hierna rijden we door naar Deadvlei, waarbij de laatste vier kilometer over een zand stuk is. William mag eindelijk de low gear 4 versnelling uitproberen. Dit blijkt geen probleem en zonder moeite komen we het hele stuk zand door met de auto, zowel heen als terug. Bij Deadvlei gaan we eerst ontbijten. De ontbijtbasket blijkt enorm uitgebreid te zijn.

Deadvlei is bijzonder, duinen, zout en dode bomen. Die combinatie leidde weer tot een aantal fotomomentjes. 

Bij het wegrijden zagen we nog een black backed jackal. Heel rustig zat dat beest de boel te bekijken.

 

Na al dat zand, het zat overal (veel in je schoenen, maar ook in je haar en je oren), zijn we doorgereden naar Sesriem canyon. Deze ligt ook in het park. Met z’n vieren zijn we afgedaald in de kloof om er doorheen te wandelen. De kloof is drie km lang en niet zo diep.

Tegen 15.00 uur vertrokken we vervolgens weer naar onze volgende bestemming, die als tussenstop dient, namelijk Namib Naukluft in de buurt van Solitaire. De lodge is netjes, maar minder dan hetgeen wat we gewend zijn. We kijken vanuit onze kamer uit over de savanne. Na lekker onszelf opgefrist te hebben genieten we nog heerlijk van de warme zon en een van een prachtige zonsondergang.

Het diner ’s avonds bestond uit een braai. We aten buiten in een open rondavel. Naast vlees kregen we maisbroodpap en gem squash (een groente): de lokale specialiteiten.