Vandaag even geen game drive, maar een verplaatsingsdag
met een bezoek aan 2 lokale stammen. Het betekende ook dat we iets later op
mochten staan, half 7 in plaats van 6 uur. Gewoon een normale werkdag dus voor
ons. Gelukkig zijn we op vakantie en stond de wifi van het hotel in de ochtend
nog uit toen we aan het ontbijt zaten.
Om dit blogbericht voor jullie lezers niet te saai te
maken even wat info over hoe de Tanzanianen zich verplaatsen. Eerlijk gezegd
ziet het lokale vervoer er best goed uit. Of ze op tijd rijden kunnen we
natuurlijk niet beoordelen. Er zijn grote bussen die de lange afstanden rijden,
kleine busjes die van dorp naar dorp rijden en bromfietsen die het lokale
dorpsvervoer verzorgen. Zij zijn ook degene die van de geasfalteerde weg af de onverharde wegen in rijden met alle
gaten. Vergis je niet wat je allemaal nog kunt vervoeren op zo’n bromfiets:
grote emmers op elkaar gestapeld, zakken en zelfs 4 personen op 1 bromfiets.
Naast de bromfietsen zie je in sommige plaatsen ook driewielers rondrijden.
Hetzelfde soort dat ook in Lissabon rondrijd.
Na circa 2 uur rijden bereikten we Karatu. Om een bezoek te kunnen brengen aan de lokale stammen (tribes) moeten we Karatu voorbij rijden en dan een pad op dat zich het beste laat omschrijven als een grote stofwolk die je tanden uit je gebit ratelt als je in tussentijd niet een wiel kwijt bent geraakt of de krukas afgebroken is vanwege de gigantische scheuren in de “weg”. Zelf zou ik dus 20 km per uur gereden hebben, maar onze gids was in staat om er met een gemiddelde snelheid van 40km/uur over heen te razen en ons toch heelhuids af te leveren. Een prestatie van formaat.
Om de Hadze stam te bereiken staken we een droge rivier over en drongen diep door in de binnenlanden van Tanzania. Deze stam, die bestaat uit circa 35 personen, leeft bijna volledig traditioneel (ze maken hun kleding niet zelf en hebben metalen messen, pijlpunten en een bijl). Traditioneel betekent dat ze leven van de jacht met pijl en boog en het vinden van vruchten, ze slapen in de openlucht. We werden door ieder aanwezig stamlid begroet met een handdruk en een klikgroet. Foto’s maken was geen probleem. Voor ons helaas wel, omdat ze in de schaduw zaten onder een prachtige overhangende boom die verschillende schaduwpatronen op de grond verzorgde. Aangezien we rond het middaguur aangekomen waren was de jacht al voorbij en konden we die niet meemaken. Gelukkig konden ze wel laten zien hoe goed ze konden schieten met hun pijl en boog. Al gauw werd gevraagd om mee te doen met het schieten. De eerste (oefen) pijl belandde helaas enkele meters voor het doel. De volgende oefenpijl raakte het doel ook niet. De mannen links en rechts naast me hielpen me beiden in het verbeteren van mijn schietkunst. Door middel van handgebaren werd mij duidelijk gemaakt dat er een verband zat tussen je hand, oog en de pijl die je ging afschieten. Met de juiste spanning van de boog en een geoliede oog-hand coördinatie mocht het geen probleem zijn volgens mijn beide leermeesters. Het was intussen ook duidelijk geworden dat de les pas afgelopen was als ik het doel had geraakt. Gelukkig na verschillende pijlen raakte ik de roos vol, waarop er toch een licht gejuich klonk.
Tot slot volgde ter ere van ons nog een dans van alle
mannen en vrouwen. Een dans waar ze gelukkig van worden. Dit keer werd Annelies
geïnviteerd om mee te doen.
Daarna was het tijd om afscheid te nemen en naar de
volgende stam te gaan. Deze stam leefde van het hoeden van vee. De groep die wij bezochten hadden zich
ontwikkeld als smid. Met hele eenvoudige middelen maakten ze armbanden, maar
ook pijlpunten en bijlen die ze o.a. leverden aan de Hadze stam.
Na de bezoeken aan de beiden stammen moesten we helaas weer terug over de ‘weg” die eigenlijk geen weg was. Tegen vieren bereikten we onze volgende overnachtingsplek: Eileens Tree lodge. Morgen gaan we eerst naar Ngogorongo national park. Een park in een vulkaankrater. Vervolgens rijden we door naar onze eerste campingplek in de Serengeti.
Na de bezoeken aan de beiden stammen moesten we helaas weer terug over de ‘weg” die eigenlijk geen weg was. Tegen vieren bereikten we onze volgende overnachtingsplek: Eileens Tree lodge. Morgen gaan we eerst naar Ngogorongo national park. Een park in een vulkaankrater. Vervolgens rijden we door naar onze eerste campingplek in de Serengeti.
Keywords van vandaag zijn: William met pijl en boog.
Nog ff oefenen William, dan wordt je een echte krijger!
BeantwoordenVerwijderen