16 januari St. Elena-Monteverde

Vandaag wordt het een avontuurlijke dag. We gaan ziplinen. Ik heb nog geen idee hoe we het zullen beleven, maar we gaan het gewoon doen. In een bus vol Nederlanders en een enkele verdwaalde Australische toerist brengen ze ons naar het Selvatura avonturenpark. Ter plekke worden we geïnformeerd en geinstrueerd over wat ons te wachten staat en wat we moeten doen.

We worden in een soort van harnas gehesen, waarin je straks hangend aan de stalen draad naar beneden suist. Annelies zal tezamen met een begeleider naar beneden suizen (als een tandem), omdat het een te zware belasting voor haar rug is om zich continu boven haar hoofd vast te houden . En daar gaan we dan......... zzzzzzzzz is vanaf dat moment het geluid dat je hoort van de katrol die over de stalen draad zoeft. 15 platforms zijn er, variërend in lengte van 50 meter tot 1 km: de langste en de laatste.

Het is fantastisch leuk om door en over het bos te zoeven. Bij het op een na laatste platform vraagt de gids of we ook nog de Tarzan swing willen doen: hangend in je harnas in vrije val van een platform afspringen. Ach waarom niet. In Nieuw Zeeland heb ik het niet gedaan en nu krijg ik een second change. Kicken, zeker als je daarna nog na schommelt boven een afgrond.

En dan......de laatste km. Annelies suist weer met haar begeleider in de taxi naar beneden, terwijl ik me klaar maak voor mijn superman vlucht: liggend, maar wel hangend aan de draad, door de lucht zweven met een snelheid van 50 per uur en dat een km lang. Heerlijk.


Genoeg avontuur, tijd voor een koffie.
Daarna maken we nog een tocht door het woud over de hangende bruggen. Gewoon wandelen, niets avontuurlijks. Vanaf een aantal bruggen zien we de zipliners naar beneden suizen. Genietend van de weinige zonnestralen die we tot nu toe hebben gehad wachten we nu op ons vervoer terug naar de lodge.