Gisteren zijn we gaan slapen met de gordijnen open om “s ochtends te kunnen genieten van de zonsopgang. Inkijk is er niet echt te vrezen dus. Rond half 7 in de ochtend stommelt en rommelt Annelies, terwijl ze haar kleren aantrekt en ook ik trek wat warms aan. We zitten tenslotte wel op 1.400 meter hoogte. Vanaf het balkon zien we de lucht langzaam kleuren terwijl de zon opkomt. Volgens mij zijn we de enige stervelingen die nu zitten te kijken, op 1 man na die een foto komt maken (niet van de zonsopgang) en weer vertrekt.
Op tijd wakker betekent dus ook op tijd aan het ontbijt en als gevolg daarvan tijd om nog te genieten aan de rand van het zwembad (lees: zonnen en lezen) voor we vertrekken. Rond half 11 zijn we bijna de laatste gasten die weggaan. Ons doel vandaag is slapen in de woestijn. Om half 3 arriveren we in het kantoortje van Safari desert camp. We wachten tot er nog enkele gasten zich gemeld hebben. Door een lokale ondernemer wordt de bandenspanning verlaagd van onze landcruiser, zodat we beter uit de voeten kunnen in de woestijn en vergezeld van 1 gids vertrekken we in 3 4WD naar het kamp. Iedereen rijdt zelf. Low gear is niet nodig, alles kan in high gear. Af en toe moet je wel snelheid maken om de hoge heuvel op te komen, maar verder is het simpel rijden. Niet van die diepe zandsporen als toen tijdens onze 1-daagse clinic off-road rijden Gijs. Maar het is natuurlijk wel gaaf om door de woestijn te rijden.
Na 22 km rijden door de woestijn arriveren we bij het kamp.
De ontvangst gaat vergezeld van Omaanse koffie of thee en dadels. We verblijven in een soort van bedoeïne tent.
Om half 5 springen we op een kameel om de hoge zandduinen te bedwingen met als doel het bewonderen van de zonsondergang. Helaas is het wat bewolkt dus dat gooit roet in het eten. Maar de kameel als vervoermiddel waarmee we ons hebben verplaatst strepen we af op de bucketlist.
Na snel een half koude douche te hebben genomen is het tijd om te rusten zodat we fit aan het diner verschijnen.
Als we teruglopen naar de tent worden we verrast door een prachtige sterrenhemel: heldere sterren en minder helder en wie weet wel iets van een melkwegstelsel. Of vertroebelt de Omaanse koffie nu mijn opmerkzaamheid?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten