Nizwa: 3 januari

Vannacht was het een koude nacht. Het dunne dekentje in ons tent-huisje was niet voldoende om ons warm te houden. Gelukkig staat de zon al weer hoog aan de hemel, zodat onze koude spieren weer warm en soepel worden. Na een heerlijk ontbijt rijden we nog een eind de berg Jebel Shams op om de mooie uitzichten te bekijken. 

Daarna rijden we naar het volgende mooie dorp Misfat al Jabreen. De afdaling van de berg over de onverharde weg met haarspeldbochten gast snel, zonder er een te missen. Voor we het weten bereiken we alweer de asfalt weg.

We rijden langs een weg waar we gisteren verschillende loslopende d(r)ommedarissen zagen. Wat verder opvalt is het grote aantal verharde voetbalvelden zonder spelers. Ze leggen ze zelfs aan in de bedding van de rivier.

Misfat al Jabreen bestaat uit een nieuw deel op de top en een oud deel dat bestaat uit veelal bewoonde mudbrick huizen. We dwalen door de straatjes en verwonderen ons over de schoonheid van dit alles. Bij het Misfat old house drinkt William een Omaans bakkie, drinkt Annelies een bananen juice en doen we ons tegoed aan de heerlijkste verse dadels.

Als we uitgedoold zijn (en nat bezweet van alle trappen lopen) vertrekken we naar Al Hoota cave (grot). Een groot ondergronds gewelf van 5 km lengte waarvan slechts een deel, 900 meter, toegankelijk is. Het is de enige grot in Oman die open is voor publiek. Als je er
toch bent wil je dit niet missen.

Het bezoek aan de grot was op het heetst van de dag, dus een goede keuze van ons. Ook al was het in de grot ook nog steeds 21 graden. We nuttigen nog snel even een boterham met feta en cherry tomaat en rijden dan naar het Golden Tulip Nizwa hotel: onze volgende overnachtingsplek. We worden met alle egards ontvangen en vlijen ons vrijwel
direct neer in de bedjes aan het zwembad.

De rest van het verhaal kunnen jullie ook vertellen. Annelies zont, William loopt hard en ‘s avonds genieten ze van een overheerlijk diner. Al is het wel zo dat dit laatste op het moment van schrijven nog moet plaatsvinden.