Als we door de prachtige poort aan de rand Nizwa binnen rijden wordt het machtige fort al aangekondigd.
We besluiten om onze planning aan te passen en eerst het fort te gaan bekijken. In tegenstelling tot de andere forten is de toegangsprijs van deze 10x maal zo hoog (€ 12). Maar dat is nog steeds een koopje vergeleken bij de prijzen van de kastelen in Frankrijk.
Als we op het middengedeelte van het fort lopen is er een traditioneel Omaanse mannendans gaande. Leuk om even mee te maken.
Het fort bestaat uit een hele grote hoge ronde toren dat diende ter verdediging. Er staan kanonnen en ze goten ook hete dadelsiroop naar beneden om de vijand buiten te houden. Bovendien was het fort beveiligd met 7 deuren, waarbij achter 5 deuren ook nog eens een valkuil zit. Gelukkig zijn deze nu afgedekt met glas. In het aangrenzende kasteel hangt aan de wanden een uitgebreide uitleg over Nizwa, het kasteel en het ontstaan van Oman.
In het kasteel nemen we op verzoek foto’s van een Omaans koppel en zij van ons.
De dame, die geen Engels spreek, is zeer geïnteresseerd in onze zoomlens. Haar man vertaalt wat wij vertellen. Als we het kasteel willen verlaten wordt ons een klein kopje koffie aangeboden met dadels. Weigeren kan maar is niet beleefd. Het smaakt overigens heerlijk.
Als we het kasteel verlaten is het lunchtijd, dus gaan we bij een coffeeshop zitten. Niet net zo een als in Amsterdam. Hier verkopen ze gewoon een kip sandwich (wat eigenlijk een opgerolde tortilla is) en lekkere mango en ananas sap. Ruim een uur later vertrekken we richting Al Hamra om de oude stad, die gemaakt is van modder met stro (mudbrick) te gaan bekijken. We kunnen het oude dorp niet vinden, maar juist op dat moment rijden we onder een oude smalle poort door zo het mudbrick dorp binnen. Het is bijzonder en prachtig om te zien. Veel huizen zijn niets meer bewoond, enkele worden gerenoveerd en 2 huizen zijn ingericht als museum.
We gaan bij het huis met de naam Baih al Safah naar binnen en dwalen door het wonderbaarlijk grote huis met al z’n vertrekken en verdiepingen. In een van de vertrekken worden we gastvrij ontvangen en rondgeleid terwijl onze Omaanse gastheer uitleg geeft en een oude Omaamse man zingt en een riem vlecht.
Een bezoek aan dit huis kunnen we iedereen aanbevelen het is leuk, interessant en de mensen zijn heel gastvrij.
Daarna hebben we nog even kort het andere huis Beit al Jabal bezocht.
Via een smal weggetje zijn we in staat om ons door en uit het oude stadje te wringen en komen we uit op een hoger gelegen lokatie met een prachtig uitzicht op de oude mudbrick stad.
Dan blijkt ook pas hoe groot het eigenlijk is. Vervolgens zetten we koers naar onze overnachtings plek: Sama Heights Resort gelegen in het gebergte Jebel Shams, dat met 3 km hoogte de hoogste berg van Oman is.
Ons vermoeden is dat we nu echt off road gaan rijden over niet geasfalteerde wegen (zoals in Namibië ma), maar tot onze verbazing ligt er inmiddels gewoon een brede geasfalteerde weg. Gelukkig rijden we toch een km of 12 over een niet geasfalteerde wasbordweg met heuveltjes en kleine kuilen. Zo kan ik heel heel langzaam wennen aan het rijden met een 4WD. Ons complex ligt hoog, maar jammer genoeg niet op een top, zodat we vanaf onze plek geen zonsondergang kunnen bewonderen. Aangezien aan het einde van de dag het (zon)licht mooi zacht en kleurrijk is rijden we even naar de Grand Canyon van Oman (2 km van de plek waar we verblijven).
En het is indrukwekkend om te zien. Het blijft fascinerend om zoiets immens te zien dat in miljoenen jaren is ontstaan.
Zo en nu is het tijd voor een douche, wat rust en een diner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten