We hoeven niet te zoeken waar het is. We kennen de route inmiddels en de drukte kondigt zich al aan vanaf de weg. Alleen is het wel erg druk op de parkeerplaats. Maar zoals vaker rijdt er net een auto weg en heb ik weer geluk.
De veemarkt is absurd, alsof de tijd heeft stilgestaan. Mannen rennen met hun koeien en dan vooral stieren ( maar ook geiten) rondjes in een carrousel, terwijl de kopers en de toeristen er in een cirkel om heen staan of in de binnenring staan.
Interesse tonen in een mogelijke koop gebeurt door een handgebaar of het gooien van een steentje om de aandacht te trekken. Als de koop gesloten is wordt het beest aan een paal gebonden en gaan ze eerst nog ff kletsen. Naast mij staat bv een geit die vastgebonden is en geduldig wacht op zijn nieuwe baasje.
Na deze ludieke voorstelling dwalen we door de verschillende souks: dadel Souk, groente Souk, aardewerken potten souk en een waarvan de meeste shopjes gesloten zijn. Rond 11 uur stappen we weer in onze Toyota landcruiser en rijden naar het El Saiq plateau dat op 2000 meter hoogte ligt. Het eerste uitzichtpunt is Diana viewpoint in het dorp . WeAl Ayn en A”sherageh kunnen het niet direct vinden, omdat er geen teken is waar we moeten zijn dus ik stop bij een benzinepomp om het te vragen. En dat is het begin van een bijzonder verhaal. De pompbediende haalt zijn schouders op en wijst naar een Omani in een 4WD. Dus ik loop naar hem toe en vraag de weg. Hij zegt “je kunt het best naar het nieuwe hotel gaan en vanaf daar zie je alle dorpjes en bijzonderheden het beste”. Ik denk hotel??? En dan begint hij een verhaal over dat hij in Arnhem is geweest en zijn zoon, die naast hem zit in Amsterdam. Dus ik praat mee, maar denk: ik wil alleen maar de route weten. En dan, voor ik het weet rijden we achter hen aan, leidt hij ons rond in zijn nieuwe hotel met een fantastisch uitzicht en zitten we ruim een uur te praten met hem en zijn zoon over van alles.
Hij is een gepensioneerde kolonel en zijn zoon zit in de IT business bij de politie. We drinken koffie en Mahmoud vraagt van alles aan mij en ook aan Annelies. Zijn zoon Ahmed laat zien waar hij is geweest in Amsterdam. We praten over familie, de Sultan van Oman, het koningshuis. Al snel is het bijna 14.00 uur. Mahmoud nodigt ons nog uit in zijn huis, maar dat slaan we beleeft af.
We willen toch wel graag de dorpjes van dichtbij zien en daarna moeten we nog 2 uur rijden naar ons hotel. We wisselen telefoon- en Facebook gegevens uit en dan bekijken we nog de mooie plaatsen: Al Ayn en A”sherageh.
Circa 2 uur later arriveren we rond 17.00 uur in THE VIEW in Hail al Shas.
Wauw wat een schitterend uitzicht. We zijn op tijd voor de ondergaande zon, die over een half uur achter de bergen zal verdwijnen. Wat een spektakel! Prachtige kleuren tekenen de hemel. Ik raak er zelfs een beetje van in extase. Dit is een “extraordinary spot”. Soms leent het Engels zich beter voor wat je wilt uitdrukken.
Als de zon ondergaat gaan de lichtjes in de stad Al Hamra onder ons aan. Net een gekleurde kerstboom.
Nu genieten we van een 5- gangen diner. We voelen ons heel erg verwend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten