9 juni Van Valdez naar Seward

Ook vannacht regende het weer in Valdez. Als we opstaan is het bewolkt en nog steeds regenachtig, net als gisteren. Het wordt een eentonig verhaal. Volgens de berichten van gisteren schijnt het op zee te spoken: 3 meter hoge golven. We zijn benieuwd wat het vandaag gaat worden als we 5 uur met de ferry door de golf van Alaska cruisen op weg naar onze nieuwe bestemming Seward. Voordat we weg kunnen is Annelies nog druk bezig haar zakelijke berichten af te handelen. Ton en Larissa hebben gisteren en alle dagen daarvoor veel werk verzet. Om alles goed te kunnen afronden hebben ze nog wat vragen, die Annelies met liefde (op een nog lege maag) beantwoordt.
Om 11 uur vertrekt onze boot. We moeten ons om half 10 melden met onze 25 voet (1 voet is 30 cm) lange camper. Tegen 10 uur arriveert de boot, die nogal klein lijkt voor al die auto's en campers. Het laden van de voertuigen duurt eeuwen. Er gaan zelfs eerst 2 vrachtauto's uit, die er natuurlijk ook weer op moeten. Dan gaan wij er eindelijk op. De gegeven handsignalen over waar we heen moeten zijn niet altijd helder en worden gegeven op een wijze waarbij het lijkt alsof wij dom zijn. Afin eindelijk zijn we op de boot en om half 12 vertrekken we. Na wat zoeken vinden we een plek vooraan op het schip, zodat we bijna 270 graden zicht hebben.
Het eerste wat we zien zijn zeeotters, rustig op hun rug dobberend op het water. Daarna zien we dolfijnen, die speels mee zwemmen  met de boot. 

Als we zitten te lunchen zien we ver weg ook zeeleeuwen. Helaas blijft het wel regenachtig en mistig. Dat betekent dat we de Columbia gletsjer, een van de grootste, niet te zien krijgen. Deze is bedekt onder een laag mist. Wel zien we de dobberende ijsschotsen, die afgebroken zijn en langzaam wegsmelten.

We varen door de Prince William Sound. Dezelfde Sound waar we voeren toen we van Prince William teruggingen naar Vancouver Island. Net als toen zien we weinig van de indrukwekkende kustlijn door de mist. Lange tijd is het saai, dus gaan we nog even aan de slag met albelli. Ineens wordt er omgeroepen dat er wildlife is: een orca die een flip-over doet. Fantastisch besluit van een  tegenvallende boottocht.

Als we aankomen in Whittier regent het pijpenstelen en moeten we voor het eerst door een tunnel. De tunnel is tegelijkertijd de treinrails. Na 37 mijl rijden zien we in de verte een sprankje zonlicht op de bergen. Na twee dagen regen lijkt het toch nog droog te kunnen worden. Met de nadruk op lijkt, want als we in Seward aankomen plenst het weer. We vinden een campsite aan het meer met uitzicht op de bergen, die onzichtbaar zijn door de wolken en de mist. Wel zien we meteen een "bald eagle (adelaar)".

Kortom vandaag is een VERREGENDE dag.