14 juni Van Homer naar Anchorage

Vanaf vandaag zijn onze grootste avonturen voorbij. We rijden naar Anchorage waar we tot en met donderdag (als we terugvliegen naar Nederland) in de camper bij vrienden verblijven. Welke verrassingen zij voor ons in petto hebben is nog onbekend. Er zal in ieder geval veel tijd opgaan aan bijpraten. 
De rit van Homer naar Anchorage duurt ruim 5 uren, maar we hebben alle tijd. We hebben pas om zeven uur afgesproken. 

Het eerste deel van de route voert ons via dezelfde weg als we gekomen zijn. Pas als we de afslag Whittier hebben gehad rijden we op een nieuw gedeelte van highway 1 ofwel Seward highway.

Tegen half 3 zetten we de camper even aan de kant om te genieten van de zon. Op de weg langs Turnagain arm (een diepe zeearm) spotten we ineens een grote groep adelaren op de zandbanken in het water. Er tegenover in de bomen zit een jonge adelaar in een nest. 

Daarna is het even lastig om de weg weer op te komen omdat het erg druk is. Alle weekend toeristen uit Anchorage willen weer naar huis, Dat is te merken, want iets verder op belanden we in onze eerst file in Alaska. Het levert ons ruim een uur vertraging op. Dan verbreed onze weg zich ineens ineen 2-baans en daarna in een 4-baans eenrichtingsweg. We zijn in Anchorage. We tanken even en zoeken Greek corner restaurant, wat we niet kunnen vinden. Wat we wel vinden is Taco King. Het smaakt goed maar niet bijzonder. Daarna nog even naar de supermarkt voor bloemen voor Jesse's vader en nog even een bak koffie drinken bij de McDonalds. Met het bekertje dat leeg is gooi ik ook allerlei bonnetjes weg die ik nog in mijn zak had zitten. We lopen naar de uitgang: controle. Mag ik de bon van de bloemen zien? Sorry die heb ik net in de vuilnisbak gegooid. Ik wist niet dat ik die nog nodig had. Het is verplicht om deze te hebben. Ik zeg " sorry ik ga niet in de vuilnisbak rommelen, dan hou de bloemen maar". Dat wilde hij ook niet. Toen zijn we gewoon doorgelopen met de bloemen met zoiets van bekijk het maar. Gelukkig ging dat goed. ' s Avonds hoorden we bij de familie van Jesse en Diana dat ze zo iets nog nooit meegemaakt hadden.
Tegen 19.45 uur komen we bij Jesse en Diana aan in een prachtige woonwijk. We parkeren de camper, sluiten de stroom aan en gaan naar binnen. Vervolgens hebben we tot half 12 gekletst met z'n allen. Jesse's vader blijkt een uitgever te zijn: de grootste van Alaska in z'n eentje. Het is namelijk een 1 mans bedrijf.

Het was een SPRAAKZAME avond vandaag.