Top 5 Alaska

Onze top 5 van Alaska is:

1. Ontmoeting met Diana en Jesse en de familie
2 Matanuska gletsjer
3 Katmai eiland
4 Rondvlucht over bergen bij Mount McKinley
5 Kanotocht Valdez gletsjer meer.

18 juni Anchorage

Vandaag vliegen we terug naar Amsterdam. 's Ochtends gaan we nog even met Diana en Jesse ontbijten. Daarna brengen Jesse en William de camper terug, rijden we terug om Annelies op te halen en worden door Jesse naar het vliegveld gebracht. Natuurlijk hebben we nog wel even een familiefoto genomen

Het was een FANTASTISCHE vakantie.

17 juni Anchorage - Amsterdam

Vandaag hebben we geen tijdschema. Rond 9 uur is het ontbijt op en maken we plannen voor onze laatste hele dag in Alaska. Diana wil ons vandaag graag haar geboorteplaats Palmer, waar ze is opgegroeid, laten zien. Voordat we daarheen gaan rijden we nog even langs Alaska wild berry: een souvenirshop waar ze ook chocola maken en verkopen. Ze hadden een prachtig chocolade fontein met een bordje erbij: verboden te duiken. Jammer want dat was pas een echte uitdaging.

 

Daarna rijden we door naar Palmer. Het eerste wat we doen is lunchen. Als ik bestel vraag de serveerster is dat alles? De appetizer die ik bestelde is klein zegt ze. Gelukkig was het genoeg. Na de "grote" lunch rijden we naar Hatchers pass: een prachtige bergketen met oude gebouwen afkomstig uit de tijd van de goudwinning, hoewel een deel van de gebouwen redelijk vervallen is. Onderweg naar de pas zijn we nog even bij een waterval gestopt om af te kikken. En om zeker te zijn  dat we genoeg water hebben gezien stoppen we op de terugweg nog even bij een snel stromende rivier die zich in 2 delen splitst.

Oh ja ik vergeet te vertellen wat voor weer we hebben vandaag en de dagen ervoor. Warm, eigenlijk heel warm: 30 graden. Niet gedacht he?

's Avonds gaan we dineren in een restaurant waar ze heerlijke vis schijnen te hebben. Bij aankomst meldt de dame die de tafels toewijst dat we 20 minuten moeten wachten, omdat de keuken het niet aan kan, terwijl het nauwelijks half vol zit. Vreemd. Dus wachten dan maar en dit blog tikken. Toch nog maar eens navragen of het nog lang duurt? Als we aan de beurt zijn moeten we nog zeker 20 minuten wachten, dus besluiten we om te vertrekken. We gaan terug naar ons Italiaans restaurant van gisteren. Het eten daar was overheerlijk. Jesse zit voorin om me heldere instructies te geven over waar ik heen moet: linksaf.,nee toch rechtdoor. Er staan zeker 5 auto's naast  mij en met een camper van 7,50 m is het lastig om op het laatst van baan te verwisselen. Maar het lukt. Als ik in de middelste baan sta zegt hij ineens vrolijk "na de verkeerslichten links", terwijl daar een gigantische rij staat. Met een lach voegt hij er aan toe "ben benieuwd of je het lukt?". En ....... Yes het  lukt. Natuurlijk.

Enfin eind goed al goed. Het eten was heerlijk en het was een prachtige ZONNIGE dag.Dit was het einde van de vakantie in Alaska. We hebben prachtige dingen gezien, heerlijk weer gehad en heel veel aardige mensen ontmoet. We hebben genoten van het gezelschap van Diana en Jesse en zijn vader en Lois: veel verhalen uitgewisseld, veel vliegen af gevangen en heel veel gelachen,

Morgen vliegen we terug naar Amsterdam en sluiten we deze PRACHTIGE vakantie af.

16 juni Anchorage

Vandaag gaan we samen met de zus van Jesse, Kathryn en haar kinderen naar haar blokhut, halverwege Palmer en Glennallen. Een andere zus Carrie gaat ook mee. Het is ruim 2 1/2 uur rijden en natuurlijk ook weer terug. Rond 7.45 arriveren Jesse's zussen. Zij rijden eerder weg dan wij en laten ons weten dat we onze camper kunnen parkeren bij milepost 131 op de Glenn Highway en dat ze ons dan oppikken. Via de supermarkt in Palmer, rijden we door Sutton, Chickeloon in de richting van de blokhut. We genieten wederom van het prachtige weer en zien de Matanuska gletsjer in alle glorie schitteren langs de weg tussen de hoger bergen. Dit was de gletsjer die we in een van onze eerste dagen hebben beklommen. Nu konden we ook genieten van de rest van de gletsjer die zich veel verder uitstrekt dan we destijds zagen.
Tegen half 12 arriveren we bij milepost 131, waar we door Katrina opgepikt op weg naar haar blokhut 0,5 mijl verder. Het is ook echt een blokhut, zelfgebouwd zonder elektriciteit, geen wifi, buitentoilet en wel water, maar wel met 2 auto's met sneeuwschuivers ervoor, sneeuwscooters en een squad en veel grond midden tussen de bomen op een relatief open vlakte. Het is ver weg van de supermarkt, dus je moet wel alles meteen meenemen. 

Eigenlijk hebben we de rest van de dag niet veel meer gedaan dan eten, praten, foto's bekijken van ons van Alaska en luisteren naar Wiliams muziek op de iphone. De kinderen konden dat zeer waarderen, evenals de anderen. 

Tegen 4.30 uur gaan we op weg gegaan richting huis, via de taartenshop. Onderweg zien we nog een moeder Moose en haar twee babies langs de kant van de weg rennen. Tegen half 8 zijn we in Anchorage waarna we meteen door rijden naar een Italiaans restaurant voor het diner. Het eten daar was overheerlijk. Tot slot hebben we nog even de verhalen gedeeld met Jesse's vader en stiefmoeder, waarna we ons vervolgens terugtrekken in de camper om ons blog te schrijven en te gaan slapen. En dat is wat ik nu ga doen.

15 juni Anchorage

's Ochtends rond 8 uur staan we op. Het is de bedoeling om rond 9 uur naar Alyeska glacier resort te gaan. Voordat we echt weg gaan regelen we nog even de internet verbinding. De gletsjer resort is hetzelfde als in bv. Zwitserland. In de winter kun je er skien en in de zomer wandelen. We gaan met de lift de berg op. Diana en Jesse genieten van t uitzicht (zij kan maar 1 mijl lopen), terwijl wij naar boven klimmen door de sneeuw voor een fantastisch uitzicht over de bergen en de Turnagain zeearm. 

Na dit uitstapje is het tijd voor lunch bij the Bake shop.
 

Tegen half 3 gaan we naar de Wildlife Refuge centre for wild animals: een opvangtehuis voor wilde dieren. Het grappige is dat je er met de auto in mag rijden, terwijl het niets meer is dan een grote dierentuin. Voor Diana is het wel handig. We zien:

- stekelvarken
- oxen
- caribou
- bizons
- moose
- zwarte en bruine beren

Vandaag was een PRACHTIGE zonnige dag.

14 juni Van Homer naar Anchorage

Vanaf vandaag zijn onze grootste avonturen voorbij. We rijden naar Anchorage waar we tot en met donderdag (als we terugvliegen naar Nederland) in de camper bij vrienden verblijven. Welke verrassingen zij voor ons in petto hebben is nog onbekend. Er zal in ieder geval veel tijd opgaan aan bijpraten. 
De rit van Homer naar Anchorage duurt ruim 5 uren, maar we hebben alle tijd. We hebben pas om zeven uur afgesproken. 

Het eerste deel van de route voert ons via dezelfde weg als we gekomen zijn. Pas als we de afslag Whittier hebben gehad rijden we op een nieuw gedeelte van highway 1 ofwel Seward highway.

Tegen half 3 zetten we de camper even aan de kant om te genieten van de zon. Op de weg langs Turnagain arm (een diepe zeearm) spotten we ineens een grote groep adelaren op de zandbanken in het water. Er tegenover in de bomen zit een jonge adelaar in een nest. 

Daarna is het even lastig om de weg weer op te komen omdat het erg druk is. Alle weekend toeristen uit Anchorage willen weer naar huis, Dat is te merken, want iets verder op belanden we in onze eerst file in Alaska. Het levert ons ruim een uur vertraging op. Dan verbreed onze weg zich ineens ineen 2-baans en daarna in een 4-baans eenrichtingsweg. We zijn in Anchorage. We tanken even en zoeken Greek corner restaurant, wat we niet kunnen vinden. Wat we wel vinden is Taco King. Het smaakt goed maar niet bijzonder. Daarna nog even naar de supermarkt voor bloemen voor Jesse's vader en nog even een bak koffie drinken bij de McDonalds. Met het bekertje dat leeg is gooi ik ook allerlei bonnetjes weg die ik nog in mijn zak had zitten. We lopen naar de uitgang: controle. Mag ik de bon van de bloemen zien? Sorry die heb ik net in de vuilnisbak gegooid. Ik wist niet dat ik die nog nodig had. Het is verplicht om deze te hebben. Ik zeg " sorry ik ga niet in de vuilnisbak rommelen, dan hou de bloemen maar". Dat wilde hij ook niet. Toen zijn we gewoon doorgelopen met de bloemen met zoiets van bekijk het maar. Gelukkig ging dat goed. ' s Avonds hoorden we bij de familie van Jesse en Diana dat ze zo iets nog nooit meegemaakt hadden.
Tegen 19.45 uur komen we bij Jesse en Diana aan in een prachtige woonwijk. We parkeren de camper, sluiten de stroom aan en gaan naar binnen. Vervolgens hebben we tot half 12 gekletst met z'n allen. Jesse's vader blijkt een uitgever te zijn: de grootste van Alaska in z'n eentje. Het is namelijk een 1 mans bedrijf.

Het was een SPRAAKZAME avond vandaag.

13 juni Homer

Vandaag gaan we naar Katmai National Park, de plek waar we beren  zullen gaan observeren. ’s Ochtends na het opstaan kunnen we lekker in het zonnetje ontbijten. Tegen half negen rijden we naar Emerald Air Service waar vandaan we met een watervliegtuigje zullen vertrekken.  Ter plekke worden we eerst nog even gebriefd door Eric over wat we gaan zien, wat we wel en  niet mogen doen en we krijgen charmante laarzen aan die tot aan je liezen reiken. Deze zorgen ervoor dat je niet nat wordt als je door een rivier waad. Veel extra laagjes zullen we niet nodig hebben want het weer in Katmai is ook prima. Eén van onze gidsen die daar overnacht heeft heeft per sateliettelefoon nog even contact gehad met Emerald.

 

Naast ons gaan er nog 4 Amerikanen mee. Dus we zitten met z’n zevenen in het watervliegtuigje. De tocht duurt circa 1.15 uur, omdat het toestel niet snel is. Het bouwjaar is 1946. Hij vliegt wel goed. In Katmai landen we in het zelfde watertje als alle andere watervliegtuigen die er al staan. Allemaal groepen die van Kodiak eiland komen. Daar leven ook beren, maar omdat er op ze gejaagd wordt vluchten ze meteen als ze mensen zien. Op Katmai eiland is dat niet het geval. Daar associëren de beren mensen niet met gevaar, dus besteden ze ook totaal geen aandacht aan ze en rennen ze ook niet weg. Zolang je jezelf maar wel aan hun regels houdt. Voorover buigen wordt door hun gezien als agressief net als recht op een beer aflopen.  Op Katmai eiland bevinden zich overigens ook vulkanen en gletsjers. 

Als we over het Katmai eiland vliegen zien we op het strand al beren lopen. Beren doen in hun leven maar 3 dingen: eten, slapen en paren. Wij arriveren op het moment dat ze in hun paringsperiode zitten. Verder zijn beren efficiënte beesten. Ze doen niet meer dan nodig is. Als we aankomen staat de andere gids, Natan, ons al op te wachten. Als iedereen een bushstop heeft gemaakt vertrekken we. 

We lopen tussen bomen en struiken door en bereiken een grote grasvlakte. Daar treffen we meteen al 8 beren aan. Dit is bijzonder als je er vanuit gaat dat er ongeveer 10 beren op één vierkante mijl leven. Ter vergelijking: in Denali Park is dat 1 beer per vierkante mijl. Dit verschil ontstaat omdat er in Katmai voor de beren veel meer te eten is. We lopen langs de rand van de grasvlakte in een lint en gaan zitten op een boomstronk om de beren te kunnen observeren. 

De afstand tussen ons en de beer is minimaal 300 meter. We krijgen veel uitleg over de beren en we zien de verschillende rituelen van de beren die horen bij het paren, inclusief het “haantjes” gedrag van de mannetjes beren: ‘ik ben groter dan jij dus jij moet wegwezen”.  Op deze wijze verblijven we ongeveer 4 1/2 uur op dezelfde grasvlakte. 

We verplaatsen ons een aantal keren om nog beter zicht te krijgen op de beren. Eén van die plekken is in de buurt van een rivier. De beren lopen aan de  andere zijde, totdat er één over gaat steken en ons tot op circa 40 meter nadert. Een bijzondere ervaring. 

De beren weten dat we er zijn, ze ruiken ons, maar omdat ze niet bang zijn voor ons, gaan ze door waar ze mee bezig waren. In dit geval eten.

Tegen vier uur vertrekken we weer met het watervliegtuigje naar Homer. William heeft een plek in de cockpit gekregen, naast de piloot. 

Als we weer geland zijn is het nog steeds prachtig weer. William besluit om nog even te gaan hardlopen, terwijl Annelies zich ontspant met een boek in de zon. Tijdens het hardlopen komt William nog een moose tegen die ineens de weg overstak. Gelukkig zagen de automobilisten dat ook.

’ s Avonds gaan we nog even lekker uit eten: een burger voor Annelies en een steak met grote garnalen voor William: heerlijk.

Kortom we hebben ons vermaakt en het was een BERENLEUKE dag (vandaag is dat één woord).

12 juni Van Seward naar Homer

Vandaag is het weer een reisdag. We rijden met zonnig weer naar Homer. Een deel van de route gaat over dezelfde weg terug als toen we naar Seward toe reden. Nu het zonnig is zien we hoe mooi de omgeving is met de nog besneeuwde bergen: adembenemend en indrukwekkend tegelijk. Veel bijzonders hebben we vandaag overigens niet te melden.

Wat opvalt in Alaska is dat er veel, heel veel gevist wordt. Je moet als man haast wel van vissen houden. Al ver voordat we bij Homer zijn is Mount McKinley al weer te zien: de hoogste berg in Alaska, terwijl de berg zeker 50 mijl verder ligt. Tegen half 4 komen we aan in Homer. We checken even of alles voor onze tocht van morgen in orde is (zie foto) en rijden dan naar de camping aan het water met uitzicht op de witte bergen met mooi weer. 

Mooi weer betekent zon en een graadje of 15, dus geen 30 graden zoals het de afgelopen dag in Nederland was.

Vandaag was een ZONNIGE dag.

11 juni Seward

Als we opstaan schijnt de zon. Heerlijk. Om 7.45 uur zijn we bij onze verzamelplaats Bakery Café. De hele groep is er al. Als de gids zich voorstelt blijkt dat we weer een bijna privetour krijgen. Er zijn maar 2 andere passagiers, die we zullen droppen voor een kajaktocht en aan het einde van de dag weer oppikken.

Het zeewater is rustig. Het eerste dier dat we zien is de zeeotter. Prachtig, schattig beestje. 

Plotseling zien we het water omhoog spuiten: een walvis. De walvissen die we zien reizen, dus je ziet alleen het spuiten en de rug. We zien ook purpoise (speciale kleine dolfijnensoort). Deze zijn heel snel en dus te snel voor de camera. We passeren Bear glacier.

Ineens zien we zalm boven de golven uitspringen. Onderweg hebben we helaas wel te maken met bewolking. 

Als we in de buurt van de gletsjers komen schijnt de zon weer. We kunnen onderweg eindelijk een mooie foto maken van de papegaaiduiker. Er zijn 2 soorten. 

Deze soort heet de gehoornde papegaaiduiker. De beestjes kunnen heel diep duiken. Natuurlijk zien we ook zeehonden.
Tegen half 12 zetten we onze medepassagiers af. Ze gaan kajakken. Rond  2 uur zullen we ze weer ophalen. Als wij verder varen zien we 3 grote groepen zeeotters. Prachtig. Daarna koersen we naar onze lunchplek bij de Aialik gletsjer, terwijl we langs de Pederson gletsjer varen. De Aialik gletsjer is echt schitterend. We maken veel foto's. 

We zien zeehonden op ijsbergen voorbij drijven en stukken ijs van de gletsjer afvallen. 

De tijd gaat snel dus op naar de kajakkers. Als ze zichzelf aan boord gehesen hebben blijkt dat ook  zij het uitstekend naar hun zin hebben gehad. Als we weer onderweg zijn komt er een call binnen dat er orca's gespot zijn. Alle boten spoeden zich naar de plek waar ze zwemmen. Toevallig is dat tevens de route naar huis. Ondertussen zwemt er nog een groep purpoise dolfijnen met ons mee. Uiteindelijk zien we op een afstand  ongeveer 9 orca’s zwemmen . 

Ze trekken naar hun voedsel gebied, dus ze zijn niet echt speels waardoor we helaas alleen maar de vinnen zien. Rond 5 uur zijn we weer terug in haven van Seward. Wij trekken ons nog even terug in de camper die we daar geparkeerd hebben, verwerken de foto’s en gaan rond half 7 lekker uit eten.

Kortom: we hebben een LEUKE dag gehad.