Muscat: 28-30 december

Om 10 uur s avonds 28 december komen we aan op het nieuwe vliegveld van Oman. Nog niet alles werkt zoals het hoort, na 6 maanden in gebruik te zijn, maar het doet groots aan en leeg wonderbaarlijk genoeg. De transferservice van het hotel pikt ons op en brengt ons naar onze luxe verblijf voor de komende 4 nachten. We vieren dus oud en nieuw in Oman. Ben benieuwd wat het ons gaat brengen. De laatste keer dat we oud en nieuw niet in Nederland vierden was in de vorige eeuw.

Als we ’s ochtends op staan schijnt de zon. Heerlijk. De temperatuur is ongeveer 27 graden. Heerlijk dus om te relaxen op het dak van ons hotel aan het zwembad, Maar eerst halen we onze auto op. Het is wel een flinke: een Toyota Landcruiser. 

Volgens mij kunnen we nu alle off road routes wel aan. Als we terug zijn vlijen we ons neer op het ligbedje in de zon aan het zwembad. Lekker relaxen. 

In de namiddag gaat William zoals gebruikelijk nog even hardlopen. Daarna lekker douchen onder onze regendouche. Sinds wij zelf zo’n douche hebben is dat onze nieuwe standaard geworden. Dineren doen we in het hotel: ananas sap,  een non-alcoholische vruchtenmix  (we zijn in een Islamitisch land dus geen alcohol) en  Thaise saté.

Dinsdag 30 december worden we om half 9 wakker. Heerlijk uitgeslapen gaan we weer een nieuwe dag tegemoet. Natuurlijk werkt Annelies eerst nog even al haar bestellingen weg. Wat dat betreft gaat het werk altijd door. Succes alvast Lianne met het pakken van alle bestellingen. Vandaag gaan we de Rustaq loop rijden. Onze eerste indruk van de wegenstructuur en de omgeving luidt: het is net geasfalteerd Namibië, In plaats van gravel is er hier een expressway, maar wel met veel rotsen, zand en kale vlaktes. Alles is super schoon. Geen afval te bekennen.
Onderweg komen we veel wegen en bruggen in aanleg en gebouwen in aanbouw tegen. Door deze werkzaamheden missen we onze afslag naar Afi en daardoor missen we ons eerste (kleine) fort. Gelukkig zullen er nog velen volgen in dit land van sultans en heersers. De volgende afslag  is Muslimat en die plaats kunnen we wel bereiken. We bekijken een dorp dat gebouwd is van klei (mudbrick village), maar inmiddels vervallen en verlaten is. Het nieuwe dorp is er omheen gebouwd. Bijzonder om door heen te lopen. Doordat delen zijn omgevallen kun je ook goed de opbouw van de muren zien.

Daarna rijden we naar Nakhal. Hier stoppen we bij ons eerste grote fort. We betalen de entree van wel 1 euro per persoon en dwalen door het fort. 

Boven elke deur staat aangegeven waar de kamer voor diende. Dat is ook wel prettig omdat je anders geen idee hebt waar voor het wordt gebruikt. Opvallend is wel dat er in iedere kamer (dezelfde) kussens (ingekocht bij Ikea?) liggen, hetzelfde servies staat en een carpet op de vloer ligt. 

We vervolgen onze weg naar Al Awabi. Ook hier weer bruggen in aanbouw. Ze zijn hier nog van alles van plan.

We nemen de afslag naar Wadi Bani Kharous (lees: oase). Volgens onze rough guide is dit een prachtige, makkelijk begaanbare route (goed om te wennen aan de auto).  Al gauw blijkt dat onze eigen navigatie niet alle plekjes van Oman kent. Dus dat betekent (goed) gokken of vragen. Voordat we de wadi inrijden bereiken we eerst het fort van Al Awabi. Het fort zou tot 2 uur open zijn, maar als wij ruim voor die tijd aankomen is het toch al gesloten. We vinden een schaduwrijk bankje en eten onze lunch: brood met feta en tomaatjes. Daarna vervolgen we onze weg naar Al Aliya, dat aan het eind van de wadi ligt. Het is one-way. Doorrijden tot het einde is zeker de moeite waard. Hoe meer we tussen de bergen door rijden hoe groener het wordt. Wat toch bijzonder is aangezien er in de naast gelegen rivier geen druppel water zit. Na 25 km worden we beloont met een mooi uitzicht op diverse dadelplantages. 

Voor degene die niet weten hoe dat eruit ziet: het zijn hoge palmbomen waar dadels aan groeien. 

We gaan dezelfde weg weer terug tot de hoofdweg en vervolgen onze route naar Rustaq. We hopen het fort daar nog te kunnen bekijken als we op tijd zijn. Het sluit namelijk om 16.00 uur. Gelukkig komen we op tijd. Het fort is indrukwekkend groot. 

Omdat we nog maar een half uur hebben nemen we de kortste weg naar boven. Onderweg bekijken we diverse kamers. Het fort is één groot doolhof, dus we onthouden goed hoe we lopen. Van bovenaf zien we pas hoe groot het complex is.
Rond 16.00 uur rijden we terug naar ons hotel met de ondergaande zon in onze rug. Als we ons lekker opgefrist hebben gaan we vanavond het Turkse restaurant uitproberen.